Sen odgrywa kluczową rolę w zdrowiu i dobrym samopoczuciu człowieka. Jest to czas regeneracji organizmu, odbudowy komórek oraz konsolidacji pamięci. Wraz z wiekiem jakość i ilość snu często ulegają zmianie, co może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych i psychicznych. Szacuje się, że nawet 50% osób powyżej 65. roku życia doświadcza problemów ze snem. Niniejszy artykuł przedstawia najczęstsze zaburzenia snu występujące u seniorów oraz sposoby ich łagodzenia i leczenia.
Wraz z wiekiem zmienia się architektura snu. Faza snu głębokiego (N3), która odpowiada za fizyczną regenerację, ulega skróceniu. W zamian rośnie udział fazy snu lekkiego, co sprawia, że seniorzy są bardziej podatni na wybudzenia.
Wielu starszych ludzi doświadcza przesunięcia rytmu dobowego — szybciej zasypiają wieczorem i budzą się wcześnie rano. Może to prowadzić do fragmentacji snu i uczucia niewyspania.
Z wiekiem rośnie podatność na bodźce zewnętrzne, przez co seniorzy częściej budzą się w nocy – z powodu hałasu, potrzeby oddania moczu, bólu czy uczucia niepokoju.
Bezsenność to jedno z najczęstszych zaburzeń snu u osób starszych. Może przybierać formę trudności z zasypianiem, częstych przebudzeń lub zbyt wczesnego budzenia się.
przewlekły ból (np. artretyzm),
stres, lęk lub depresja,
niewłaściwa higiena snu,
niektóre leki (np. diuretyki, kortykosteroidy),
zmiany neurodegeneracyjne (np. choroba Alzheimera).
ustalenie stałego rytmu dnia,
unikanie drzemek w ciągu dnia,
ograniczenie spożycia kofeiny i alkoholu,
techniki relaksacyjne (np. medytacja, oddychanie przeponowe),
terapia poznawczo-behawioralna (CBT-I).
RLS to schorzenie objawiające się nieprzyjemnym uczuciem mrowienia, swędzenia lub “pełzania” w nogach, które zmusza do poruszania kończynami. Objawy nasilają się wieczorem i w nocy, utrudniając zaśnięcie.
niedobór żelaza,
cukrzyca,
choroba Parkinsona,
niewydolność nerek.
Leczenie:
suplementacja żelaza (w przypadku niedoboru),
ćwiczenia fizyczne i rozciągające,
unikanie kofeiny i alkoholu,
w niektórych przypadkach – leczenie farmakologiczne.
Obturacyjny bezdech senny polega na okresowym zatrzymaniu oddechu podczas snu. Często towarzyszy mu głośne chrapanie, uczucie zmęczenia w ciągu dnia i poranne bóle głowy.
nadwaga,
palenie papierosów,
wiotkość mięśni gardła związana z wiekiem,
budowa anatomiczna gardła.
aparat CPAP (stałe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych),
redukcja masy ciała,
unikanie spania na plecach,
leczenie chirurgiczne w niektórych przypadkach.
Seniorzy często doświadczają przesunięcia rytmu dobowego – zasypiają wcześniej niż osoby młodsze i budzą się wcześnie rano. Może to prowadzić do uczucia niedosypiania i senności w ciągu dnia.
ekspozycja na światło dzienne (np. spacery rano),
unikanie sztucznego światła wieczorem,
ustalenie stałych godzin snu i aktywności,
światłoterapia (lampy do terapii światłem).
U osób starszych mogą pojawić się także parasomnie, czyli nieprawidłowe zachowania podczas snu, np. lunatykowanie, mówienie przez sen czy koszmary nocne. Rzadziej, ale istotne klinicznie są zaburzenia takie jak REM Sleep Behavior Disorder (RBD), mogące być wczesnym objawem chorób neurodegeneracyjnych.
Wielu seniorów przyjmuje kilka leków jednocześnie (tzw. polifarmakoterapia). Niektóre z nich wpływają na jakość snu, np. leki moczopędne zwiększają potrzebę nocnego oddawania moczu, a kortykosteroidy mogą powodować bezsenność.
Choroby takie jak cukrzyca, choroby serca, choroby płuc, demencja czy reumatyzm mogą zakłócać sen poprzez dolegliwości bólowe, duszność lub potrzebę częstego oddawania moczu.
Emerytura, utrata bliskich, izolacja społeczna – to wszystko może prowadzić do uczucia lęku, depresji i stresu, które zaburzają sen.
Stworzenie spokojnego, ciemnego i cichego miejsca do spania.
Utrzymywanie stałych godzin snu i wstawania.
Unikanie jedzenia ciężkich posiłków przed snem.
Ograniczenie spożycia kofeiny po południu.
Używanie łóżka tylko do snu – nie do oglądania telewizji czy jedzenia.
Regularna aktywność fizyczna w ciągu dnia poprawia jakość snu. Zalecane są spacery, nordic walking, pływanie czy joga. Aktywność powinna odbywać się jednak nie później niż 3–4 godziny przed snem.
Medytacja,
Oddychanie przeponowe,
Ćwiczenia uważności (mindfulness),
Cicha muzyka relaksacyjna.
Unikanie ciężkostrawnych potraw wieczorem.
Włączenie do diety produktów wspomagających sen, np. zawierających tryptofan (banany, jogurt, jajka, orzechy).
Regularne, ale lekkie kolacje.
Zaburzenia snu, które trwają dłużej niż kilka tygodni, istotnie wpływają na samopoczucie lub są związane z chorobami przewlekłymi, powinny skłonić do wizyty u lekarza. Pomoc mogą zaoferować:
lekarz rodzinny,
neurolog,
pulmonolog (w przypadku bezdechu sennego),
psycholog lub psychiatra (w przypadku depresji, lęku, bezsenności).
Nie można zapominać o wpływie relacji społecznych na jakość snu. Seniorzy, którzy mają bliskich, uczestniczą w zajęciach grupowych, klubach seniora lub innych formach aktywności społecznej, często lepiej śpią i rzadziej cierpią na depresję.
Istnieje wiele aplikacji i urządzeń (np. opaski fitness, zegarki) analizujących fazy snu, długość snu i przebudzenia. Mogą one pomóc w lepszym zrozumieniu własnego rytmu snu.
Nowoczesne materace dostosowujące się do kształtu ciała, łóżka z regulowanym kątem nachylenia czy funkcją podgrzewania mogą znacząco zwiększyć komfort snu osób starszych.
Problemy ze snem są częstym zjawiskiem wśród osób starszych i mają wieloczynnikowe podłoże – od fizjologicznych zmian w mózgu, przez choroby przewlekłe, po czynniki psychiczne i środowiskowe. Skuteczne podejście do poprawy snu u seniorów powinno być kompleksowe: obejmować zmianę stylu życia, dbanie o higienę snu, aktywność fizyczną i umysłową, dietę oraz, w razie potrzeby, leczenie farmakologiczne lub psychoterapeutyczne. Troska o zdrowy sen to nie tylko poprawa jakości życia, ale również profilaktyka wielu chorób związanych ze starzeniem się organizmu.
PREZENTACJE DOMÓW
dolnośląskie