Czym jest zdrowie?

Zdrowie jest to stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i socjalnego, a więc stan w którym budowa i czynność wszystkich tkanek i narządów są nie tylko prawidłowe ale zapewniają również wewnętrzną równowagę i zdolność przystosowania do otaczających warunków-również społecznych. WHO definiuje zdrowie jako: stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i socjalnego, a więc stan w którym budowa i czynność wszystkich tkanek i narządów są nie tylko prawidłowe ale zapewniają również wewnętrzną równowagę i zdolność przystosowania do otaczających warunków-również społecznych.
Każdy z nas chce cieszyć się dobrym zdrowiem i być pełnym sił witalnych. Zdrowie pozytywne, inaczej nazywane funkcjonalnym, można mierzyć na trzy sposoby:
Działaniem - w jaki sposób nasz organizm funkcjonuje fizycznie i psychicznie (np. umiejętność radzenia sobie z wymogami życia lub pozytywne nastawienie wobec innych ludzi).
Brakiem oznak złego zdrowia-objawów choroby.

Długowiecznością-długością zdrowego życia i długością zachowania aktywności fizycznej.
Kiedy człowiek jest zdrowy, może prawdziwie cieszyć się życiem. Dobry stan zdrowia oznacza stały i wysoki poziom energii, równowagę emocjonalną, jasność umysłu, odporność na choroby zakaźne, umiejętność obrony przed nowotworami i chorobami układu krążenia, co w rezultacie prowadzi do spowolnienia procesu starzenia i długiego życia. Zdrowie nie jest tylko brakiem cierpienia i bólu fizycznego, ale rzeczywistym stanem naszego ciała i umysłu, w którym możemy bez przeszkód cieszyć się i korzystać z życia. Stosowanie właściwej diety, regularne ćwiczenie, życie w zdrowym środowisku, zmiana złych nawyków oraz odpowiednie radzenie sobie z napięciem i stresem może pomóc w osiągnięciu doskonałego zdrowia.

Wszyscy rodzimy się z różnymi mocnymi i słabymi stronami, i z różnymi poziomami odporności. Niektórzy z nas mają to, co popularnie nazywane jest „dobrymi genami”, a inni nie. Zdrowie jest wynikiem oddziaływania między odziedziczoną zdolnością adaptacji a różnymi czynnikami zewnętrznymi. Jeśli zatem otoczenie jest w dużym stopniu nam nieprzyjazne (niewłaściwa dieta, zanieczyszczenie środowiska, kontakt z wirusami, alergenami), to nasza zdolność do przystosowywania się jest niewystarczająca i wówczas chorujemy. W przypadku chorób nowotworowych ryzyko jest większe, gdy palimy tytoń, często sięgamy po alkohol, jemy duże ilości mięsa, przyjmujemy określone leki i hormony oraz mamy kontakt z e spalinami i innymi zanieczyszczeniami. Spożywanie dużej ilości odpowiednich warzyw, błonnika, witamin o właściwościach przeciwutleniających, takich jak beta-karoten, witaminy C i E, a także nie zanieczyszczone środowisko minimalizują ryzyko zachorowania.
Właściwe odżywianie oznacza dostarczenie organizmowi możliwie najlepszych składników odżywczych, aby był zdrowy i funkcjonował najlepiej jak potrafi. Właściwe odżywianie oznacza przyjmowanie składników odżywczych, które:

Mogą zapewnić dobrą sprawność umysłową i równowagę emocjonalną,
Gwarantują dobrą kondycj,
Mogą zmniejszyć ryzyko choró,
Wpływają korzystnie na długość zdrowego życia.

Zidentyfikowano pięćdziesiąt składników pokarmowych, które uznano za niezbędne dla zdrowia. Wspomaganie i utrzymywanie na najwyższym poziomie naszego zdrowia zależy również od dostarczenia optymalnej ilości każdego z tych składników . Stopniowo całe ciało wraz z układem kostnym jest przebudowywane, odnawiane i wzmacniane.

Cele właściwego odżywiania

Poprawienie koncentracji
Podwyższenie współczynnika inteligencji
Poprawienie sprawności fizycznej
Poprawienie jakości snu
Zwiększenie odporności na infekcje
Ochrona przed chorobami
Przedłużenie życia

Rola dietetyki w leczeniu
Postępowanie to opiera się na zasadzie, że dieta w ogóle, a zwłaszcza pewne witaminy i minerały mogą zapobiegać lub leczyć różne choroby. W praktyce sprowadza się to do stosowania zrównoważonej, zapewniającej zdrowie, do przyjmowania megadawek witamin lub związków mineralnych w celach profilaktycznych lub jako sposób leczenia chorób psychicznych. Wyniki badań wydają się coraz bardziej wskazywać, że odżywianie jest w medycynie zapobiegawczej znacznie ważniejsze niż dawniej sądzono. Lekarze i dietetycy podkreślają, że u większości ludzi dla zachowania kondycji wystarczy zróżnicowana dieta uboga w tłuszcze i cukier, bogata w błonnik, a jednocześni niskokaloryczna, pozwalająca utrzymać właściwą wagę ciała.

Lekarze przepisywali specjalną dietę już w starożytnych Chinach, Tybecie, Indiach i Grecji. Terapia megawitaminowa (polegająca na przyjmowaniu co najmniej 10-krotnej dawki dziennego zapotrzebowania) zapoczątkowana została przez chemika, laureata nagrody Nobla, dr. Linusa Paulinga, który w roku 1968 wprowadził do terminologii medycznej określenie terapia ortomolekularna, co oznacza leczenie właściwymi molekułami, czyli cząsteczkami. Pauling był zwolennikiem podawania olbrzymich dawek witaminy C w zapobieganiu i leczeniu przeziębienia. W latach 70. XX wieku zaproponowano, jako leczenie alternatywne, stosowanie megadawek witamin w chorobach psychicznych.