Nowotwory to jedne z najpoważniejszych wyzwań współczesnej medycyny. Ich występowanie wzrasta z roku na rok, a skuteczne leczenie wymaga specjalistycznej wiedzy, nowoczesnych metod terapeutycznych i kompleksowej opieki. Dziedziną medycyny, która zajmuje się diagnozowaniem, leczeniem i profilaktyką chorób nowotworowych, jest onkologia. Czym dokładnie jest onkologia? Jakie są jej poddziedziny? Jak wygląda opieka onkologiczna i kiedy warto się zgłosić do onkologa?
Onkologia to dziedzina medycyny koncentrująca się na nowotworach – ich etiologii, mechanizmach powstawania, diagnostyce, leczeniu oraz prewencji. Zajmuje się zarówno nowotworami łagodnymi, jak i złośliwymi, przy czym to właśnie nowotwory złośliwe (czyli raki) stanowią główny przedmiot zainteresowania onkologów.
Termin „onkologia” pochodzi od greckiego słowa onkos oznaczającego masę lub guz, oraz logos – naukę. Oznacza więc dosłownie „naukę o guzach”.
Pierwsze wzmianki o guzach pojawiają się już w starożytnym Egipcie i Grecji. Hipokrates opisywał „kraba” – nazwę, którą nadano nowotworowi z powodu jego kształtu i rozrastających się wypustek przypominających odnóża.
W wiekach średnich wiedza o nowotworach była bardzo ograniczona. Prawdziwy rozwój nastąpił dopiero w XIX i XX wieku wraz z rozwojem anatomii patologicznej, chirurgii i radioterapii. W XX wieku odkryto związki chemiczne powodujące mutacje, rolę wirusów w onkogenezie oraz znaczenie genetyki.
Dziś onkologia to zaawansowana nauka oparta na wiedzy z zakresu biologii molekularnej, immunologii, genetyki, farmakologii i technologii medycznej. Leczenie nowotworów wymaga współpracy wielu specjalistów i indywidualnego podejścia do każdego pacjenta.
Onkolog to lekarz specjalizujący się w rozpoznawaniu i leczeniu chorób nowotworowych. Onkologia jest podzielona na kilka dziedzin, dlatego pacjenci mogą być prowadzeni przez różnych specjalistów:
onkologa klinicznego – zajmuje się leczeniem systemowym (chemioterapią, terapią celowaną, immunoterapią)
radioterapeutę – specjalistę stosującego leczenie promieniowaniem jonizującym
chirurga onkologicznego – wykonującego operacje usunięcia guzów nowotworowych
hematologa – specjalizującego się w nowotworach krwi (np. białaczki, chłoniaki)
onkologa dziecięcego – zajmującego się nowotworami u dzieci i młodzieży
Każdy z tych lekarzy pracuje w zespole interdyscyplinarnym, aby zapewnić pacjentowi kompleksową opiekę.
Nowotwory można klasyfikować na wiele sposobów. Podstawowy podział obejmuje:
Nowotwory łagodne – rosną powoli, nie naciekają otaczających tkanek, nie dają przerzutów. Przykłady to włókniaki, gruczolaki, tłuszczaki.
Nowotwory złośliwe (raki) – cechują się szybkim wzrostem, naciekaniem otoczenia i tworzeniem przerzutów do innych narządów. Wymagają intensywnego leczenia.
Nowotwory miejscowo złośliwe – pośrednia forma między guzem łagodnym a złośliwym. Przykładem jest rak podstawnokomórkowy skóry.
Ze względu na miejsce powstania wyróżnia się nowotwory:
nabłonkowe (raki) – np. rak płuc, rak piersi, rak żołądka
tkanki łącznej (mięsaki) – np. mięśniaki, kostniaki, tłuszczaki
krwi i układu chłonnego – białaczki, chłoniaki, szpiczaki
Rozwój nowotworów może być skutkiem wielu czynników:
predyspozycje genetyczne (mutacje BRCA1 i BRCA2, zespół Lyncha)
palenie tytoniu (rak płuc, gardła, krtani)
nadmierne spożycie alkoholu
nieprawidłowa dieta (uboga w błonnik, bogata w tłuszcze nasycone)
otyłość i brak aktywności fizycznej
promieniowanie UV i jonizujące
niektóre infekcje wirusowe (HPV, HBV, HCV, EBV)
narażenie na substancje chemiczne (azbest, benzen)
Wiele z tych czynników można wyeliminować poprzez zmianę stylu życia.
Objawy nowotworów są różnorodne i zależą od ich lokalizacji, wielkości i stopnia zaawansowania. Często są niespecyficzne, co utrudnia wczesną diagnozę.
Do najczęstszych należą:
utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny
przewlekłe zmęczenie
bóle o nieznanym pochodzeniu
krwawienia (z przewodu pokarmowego, dróg moczowych, pochwy)
powiększenie węzłów chłonnych
zmiany skórne (np. niegojące się rany, zmiany barwnikowe)
problemy z połykaniem, oddychaniem, wypróżnianiem
guzki wyczuwalne pod skórą
W przypadku wystąpienia takich objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Rozpoznanie nowotworu wymaga precyzyjnych badań, których celem jest potwierdzenie obecności guza, określenie jego charakteru, umiejscowienia, zaawansowania oraz ewentualnych przerzutów.
Do najważniejszych metod należą:
Badania obrazowe – RTG, USG, tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MRI), pozytonowa tomografia emisyjna (PET-CT)
Biopsje – pobranie fragmentu tkanki do badania histopatologicznego
Badania laboratoryjne – morfologia, markery nowotworowe (np. PSA, CA125, AFP)
Badania endoskopowe – gastroskopia, kolonoskopia, bronchoskopia
Badania genetyczne i molekularne – pozwalające na ocenę mutacji, ekspresji receptorów i dobór terapii celowanej
Leczenie onkologiczne jest procesem złożonym i indywidualnie dostosowanym do każdego pacjenta. Może obejmować:
Chirurgię onkologiczną – usunięcie guza i okolicznych tkanek, czasem z zastosowaniem technik rekonstrukcyjnych
Radioterapię – wykorzystanie promieniowania jonizującego do niszczenia komórek nowotworowych
Chemioterapię – leczenie systemowe za pomocą leków cytotoksycznych
Immunoterapię – wspomaganie układu odpornościowego w walce z nowotworem
Terapie celowane – leki działające na określone mutacje lub receptory w komórkach nowotworowych
Terapie hormonalne – stosowane w niektórych nowotworach, np. rak piersi, rak prostaty
Leczenie paliatywne – poprawa jakości życia u pacjentów z zaawansowanym rakiem, bez możliwości wyleczenia
Dzieci chorują na inne rodzaje nowotworów niż dorośli. Najczęstsze to białaczki, guzy mózgu, mięsaki, neuroblastoma czy guz Wilmsa. Onkologia dziecięca wymaga specjalnego podejścia – zarówno terapeutycznego, jak i psychologicznego. Leczenie prowadzone jest w wyspecjalizowanych ośrodkach, często z bardzo wysoką skutecznością.
Leczenie onkologiczne to ogromne obciążenie – fizyczne, emocjonalne i społeczne. Dlatego nieodłącznym elementem opieki powinna być pomoc psychologiczna, wsparcie bliskich, a także opieka paliatywna w terminalnych stadiach choroby.
Wielu pacjentów korzysta także z grup wsparcia, poradni psychoonkologicznych, dietetyków klinicznych i fizjoterapeutów.
Onkologia to nie tylko leczenie, ale także zapobieganie. Profilaktyka dzieli się na:
pierwotną – eliminacja czynników ryzyka (rzucenie palenia, zdrowa dieta, aktywność fizyczna)
wtórną – wczesne wykrycie nowotworów poprzez badania przesiewowe (mammografia, kolonoskopia, cytologia, testy HPV)
trzeciorzędową – zapobieganie nawrotom i powikłaniom po leczeniu
Edukacja zdrowotna, szczepienia (np. przeciw HPV i HBV) oraz regularne badania kontrolne znacząco zmniejszają ryzyko zachorowania i poprawiają rokowania.
Współczesna onkologia rozwija się bardzo dynamicznie. Coraz więcej nowotworów można skutecznie leczyć, a czas przeżycia pacjentów znacząco się wydłuża.
Nowe kierunki w onkologii to:
terapie spersonalizowane (dobierane na podstawie profilu genetycznego guza)
immunoonkologia (leki stymulujące układ odpornościowy)
leczenie CAR-T (modyfikowane limfocyty T)
chirurgia robotyczna
telemedycyna i monitorowanie stanu zdrowia na odległość
Wszystko to pozwala na lepsze dopasowanie terapii, większą skuteczność i mniejsze działania niepożądane.
Onkologia to niezwykle istotna dziedzina medycyny, która koncentruje się na rozpoznawaniu, leczeniu i zapobieganiu nowotworom. Choroby nowotworowe stanowią ogromne wyzwanie zdrowotne i społeczne, ale dzięki postępowi medycyny coraz więcej pacjentów ma szansę na skuteczne leczenie i powrót do zdrowia.
Kompleksowa opieka onkologiczna obejmuje nie tylko terapię, ale również wsparcie psychiczne, rehabilitację, profilaktykę i działania edukacyjne. Świadomość, wczesna diagnostyka oraz dostęp do nowoczesnych metod leczenia to kluczowe elementy w walce z chorobami nowotworowymi.
PREZENTACJE DOMÓW
dolnośląskie