Miód cz. VI

Działanie lecznicze

Bardzo często miód stosowany jest w stanach przeziębieniowych, kiedy proces chorobowy nie jest jeszcze rozwinięty. Wówczas wzmaga on odporność organizmu, co chroni drogi oddechowe przed rozwojem zakażenia. W trakcie leczenia ustępują stopniowo objawy towarzyszące początkowej fazie przeziębienia, takie jak kaszel, chrypka, drapanie i ból gardła, dreszcze oraz podwyższona temperatura ciała.

Miód stosowany jest z powodzeniem w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych gardła, schorzeniach zapalnych nosogardzieli, a także ostrych i przewlekłych zapaleniach migdałków podniebiennych (anginach). Dobre wyniki uzyskuje się również w postępującym zaniku śluzówki górnych dróg oddechowych, w nieżycie tylnej ściany gardła i więzadeł głosowych oraz chrypce. Leczenie za pomocą miodu prowadzi do stopniowego ustępowania suchości w gardle, właściwego nawilżenia błon śluzowych, a także zanikania ropnej wydzieliny.

Z dobrym skutkiem miód wykorzystywany jest w katarze, a mianowicie w ostrych i przewlekłych zapaleniach błony śluzowej nosa, łącznie z towarzyszącymi im stanami ropnymi. Przyjmowanie miodu pozwala w krótkim czasie na przywrócenie drożności dróg oddechowych i prawidłowego oddychania przez nos oraz na odnowę jego błony śluzowej.

Zadowalające efekty uzyskuje się także w ostrym i przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych, zakażeniu zatok czołowych oraz ostrym i przewlekłym zapaleniu krtani i tchawicy. W trakcie terapii miodem obserwuje się ustępowanie kaszlu, bólu gardła i głowy, normalizację temperatury ciała oraz poprawę ogólnego samopoczucia.

Należy zaznaczyć, że w przypadku trudnych do wyleczenia schorzeń czy istnienia przeciwwskazań do leczenia antybiotykami zastosowanie miodu pozwala często na uzyskanie pozytywnego efektu. Poza tym w uporczywym, trudnym do zwalczenia kaszlu miód jest często środkiem niezastąpionym. Właściwości przeciwalergiczne miodu wykorzystuje się między innymi do leczenia pyłkowicy i astmy oskrzelowej atopowej.

Ze względu na właściwości upłynniające wydzielinę oskrzelową i wykrztuśne miód stosowany jest w wielu schorzeniach dolnych dróg oddechowych. Przede wszystkim należy tutaj wymienić ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli oraz lekkie postacie rozstrzenia oskrzeli. Wspomagająco wykorzystywany jest w przypadku zapalenia płuc i pylicy płuc. W trakcie kuracji obserwuje się ustępowanie kaszlu, łatwiejsze odkrztuszanie wydzieliny, ułatwienie oddychania oraz poprawę obrazu krwi i przyrost masy ciała.

W przypadku przewlekłego zapalenia oskrzeli dużą skutecznością odznacza się kompleksowe leczenie miodem. Miód podawany równocześnie doustnie, w postaci inhalacji i za pomocą jonoforezy przez okres 3 miesięcy, znacznie polepszył stan zdrowia u 53% chorych, w porównaniu do 38% pacjentów leczonych tradycyjnie.

Miód wykazuje także pewne nieswoiste działanie w gruźlicy płuc. Stosuje się go wówczas łącznie z podstawową terapią leczniczą, w celu ogólnie wzmacniającym i podwyższającym odporność organizmu na zakażenia. Podawanie miodu dzieciom chorym na odrę i świnkę znacznie łagodzi przebieg tych chorób zakaźnych. U dzieci chorych na krztusiec eliminuje odruch wymiotny, a także łagodzi kaszel i polepsza proces oddychania. Poza tym miód działa pomocniczo w grypie, przyczyniając się do łagodzenia jej objawów początkowych, takich jak ból gardła, suchy kaszel, podwyższona temperatura ciała i stan zapalny błon śluzowych nosa.

Sposoby podawania i efekty lecznicze

W przeziębieniach miód może być stosowany samodzielnie, jak i w połączeniu z innymi produktami odżywczymi i leczniczymi. W chorobach tych wykorzystuje się właściwości napotne miodu, zwłaszcza miodu lipowego, które wzmagają się po podaniu z ciepłym naparem z kwiatu lipowego.

Dobre rezultaty w stanach przeziębieniowych dają również miody odmianowe: malinowy, koniczynowy, rzepakowy, lawendowy, tymiankowy i spadziowy ze spadzi iglastej. Rozpuszcza się je w ciepłej wodzie, herbacie z cytryną lub ciepłym mleku. Można je także stosować łącznie z sokami owocowymi i warzywnymi. Miody te wykazują szczególnie korzystne działanie w połączeniu z naparami z surowców zielarskich o działaniu napotnym, przeciwzapalnym, osłaniającym i wykrztuśnym.

Cennym środkiem zwiększającym odporność organizmu, a tym samym zabezpieczającym drogi oddechowe przed zakażeniem, jest miód plastrowy. Korzystny efekt działania tego rodzaju miodu wynika z własności przeciwbakteryjnych, przeciwzapalnych oraz przeciwalergicznych jego elementów składowych: miodu, wosku i propolisu.

W stanach zapalnych górnych dróg oddechowych obok miejscowego stosowania miodu (nos, gardło) poleca się przyjmowanie go do wewnątrz. Miód można stosować samodzielnie, jak również w połączeniu z ciepłym mlekiem i masłem, sokiem z cytryny, sokami z warzyw, a także z naparami z surowców zawierających śluz. W powyższych schorzeniach uzyskuje się również dobre wyniki, stosując inhalacje z miodu. Aerozole miodowe pozwalają także na znaczne złagodzenie objawów w postępującym zaniku śluzówki górnych dróg oddechowych.

Kuracja wziewna pozwala na uzyskanie dobrych efektów, zwłaszcza w przypadku przeciwwskazań do leczenia antybiotykami, czy też nieskuteczności klasycznych środków. U chorych obserwuje się normalizację temperatury ciała, ustąpienie kaszlu, kataru, bólu gardła, ogólnego osłabienia i obniżenie liczby drobnoustrojów chorobotwórczych w drogach oddechowych. Łącznie z inhalacjami można stosować również jonoforezę z użyciem roztworu wodnego miodu.

Godne polecenia jest żucie miodu plastrowego (lub sekcyjnego). W przypadku niedrożności nosa przynosi ono ulgę już po 5 - 15 minutach, a po tygodniu całkowite wyleczenie. Jeszcze lepsze wyniki można uzyskać, stosując równolegle żucie miodu plastrowego i spożywanie świeżego miodu. Miód plastrowy dzięki swoim korzystnym właściwościom zapewnia prawidłowe działanie nabłonka dróg oddechowych, ułatwiając między innymi oczyszczanie go z zalegającej wydzieliny.

W chorobach górnych dróg oddechowych polecane jest używanie następujących miodów odmianowych: tymiankowego, macierzankowego, szałwiowego, wrzosowego, nostrzykowego, lawendowego, koniczynowego, akacjowego, lipowego, malinowego, rzepakowego oraz miodów spadziowych.

Ponadto leczniczo w zakażeniach górnych dróg oddechowych (zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie gardła i krtani) stosowany jest ziołomiód sosnowy i świerkowy. Natomiast w leczeniu stanów zapalnych migdałków podniebiennych i gardła korzystnym działaniem odznaczają się ziołomiody rumiankowy, tymiankowy i pokrzywowy.

W zapobieganiu i leczeniu objawowym chorób alergicznych polecane jest żucie miodu plastrowego lub spożywanie świeżego płynnego miodu, szczególnie wielokwiatowego. Korzystne jest również łączne stosowanie obu tych środków.

W celu uodpornienia organizmu stosuje się świeży miód, nie poddany żadnej obróbce technologicznej, to znaczy nie odwirowany, nie filtrowany ani nie ogrzewany, pochodzący z okolic zamieszkania chorego (nie dalej niż 16 km). Miód taki zawiera zazwyczaj wszystkie składniki alergenne występujące w powietrzu danego rejonu. Podawanie miodu, stanowiącego naturalną szczepionkę, rozpoczyna się od niewielkich, stopniowo wzrastających dawek, aż do maksymalnej, którą następnie się obniża. Pyłki kwiatowe i cząsteczki kurzu obecne w miodzie odgrywają w tym przypadku rolę antygenów, pod wpływem których powstają w organizmie określone przeciwciała.

Dobre efekty osiąga się, stosując powyższą kurację wraz z żuciem miodu plastrowego, kilka razy w tygodniu. Można w ten sposób uzyskać złagodzenie, a nawet całkowite ustąpienie objawów chorobowych, nawet na kilka lat. Wspomagająco w astmie oskrzelowej atopowej stosuje się także ziołomiody sosnowy i świerkowy.