Opieka nad chorym leżącym

Mimo najwłaściwszej nawet opieki w ostatnim stadium choroby Alzheimera przychodzi moment, w którym chory przestaje chodzić. Moment ten może przyspieszyć choroba somatyczna, np. zapalenie płuc, czy poważniejsza choroba infekcyjna, w trakcie której na kilka dni pozostawiamy chorego w łóżku. Późniejsza próba ponownego uruchomienia chorego będzie dużym problemem. Umiejętność chodzenia zanika i u osób z głębokim otępieniem, często nie udaje się jej odtworzyć. Pamiętajmy więc, aby dopóki chory jeszcze chodzi, wyprowadzać go z łóżka, zapewnić kilka razy dziennie spacer po mieszkaniu. Później starajmy się przeprowadzać chorego chociażby tylko na fotel z wysokim oparciem. Okres pozostawania chorego w łóżku bywa bardzo różny i może trwać nawet kilka lat.

Jak wyposażyć pokój chorego?
Najważniejszy sprzętem dla chorego leżącego staje się łóżko. Postaraj się o łóżko typu szpitalnego, najlepiej z regulowaną wysokością i możliwością załamania do pozycji siedzącej. Bardzo wygodne jest łóżko na kółkach, ułatwia bowiem jego przesuwanie. Łóżko takie można wypożyczyć w wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego. Większość łóżek posiada także barierki zabezpieczającego chorego przed wypadnięciem. Jeżeli otrzymamy łóżko bez barierek, możemy dorobić je z grubej siatki lub z prętów (np. w warsztacie ślusarskim). Łóżko chorego powinno być ustawione tak, ażeby z obu stron był do niego dostęp.
Chorego leżącego najlepiej nakrywać lekkim puszystym kocem, a jeżeli kołdrą, to taką, którą można prac w domu. Radzimy używać bielizny pościelowej z kory (wygodnej, bo nie wymagającej maglowania i prasowania). Na kołdrę (lub koc) można stosować podpinki zamiast całych powłok. Można je zrobić nawet ze zwykłych prześcieradeł i przymocować do kołdry za pomocą rzepów. Pozwala to na szybką zmianę pościeli, co ma szczególne znaczenie w nocy.
Zarówno „pampersy", jak też podkłady czy pieluchy należy wymieniać w miarę potrzeby. Po wymianie pieluchy lub „pampersa" należy chorego umyć, osuszyć i nasmarować tłustym kremem lub maścią. Zapobiega to powstawaniu potówek lub maceracji naskórka, a w dalszej konsekwencji - odleżyn. Jeżeli potówki już wystąpią, należy chorego ułożyć tak, aby jak największa część pośladków była odkryta, co umożliwi ich wietrzenie.
Jak długo to możliwe starajmy się chociaż na jedną-dwie godziny, dwa-trzy razy dziennie sadzać chorego w fotelu obok łóżka. Może to być zwykły, stabilny fotel z wysokim oparciem i podpórkami pod ręce. Wygodny będzie fotel na kółkach z otworem w siedzeniu, przykrytym specjalną poduszką, z wiadrem-nocnikiem pod spodem.
Dla chorych nie mogących utrzymać się samodzielnie w pozycji siedzącej dobry będzie fotel na kółkach z oparciem pod głowę i podpórką pod nogi. Fotel taki można kupić w sklepach ze sprzętem rehabilitacyjnym.