Dom Pomocy Społecznej czy placówka prywatna?

Obecna struktura społeczeństwa oraz zjawisko starzenia, tworzą twarde podstawy do tworzenia kolejnych placówek o charakterze opiekuńczym dla Seniorów. Oprócz działających już na rynku Domów Pomocy Społecznej, zaobserwować można również aktywne ożywienie wśród domów opieki prywatnych.

W przepisach prawnych pomocy społecznej istnieją dwie formy zapewnienia całodobowej opieki. tj Domy Pomocy Społecznej i placówki zapewniające całodobowa opiekę, związane z działalnością gospodarczą. Zwyczajowo przyjęło się, że DPS- y to jednostki samorządowe, chociaż mogą być prowadzone również przez kościoły, fundacje, osoby fizyczne i inne prawne na zasadzie działalności NON PROFIT. Placówki zapewniające całodobową opiekę, funkcjonujące jako działalność gospodarcza, zwyczajowo noszą nazwę Domów Opieki.
Pierwszym i głównym powodem takiego stanu rzeczy jest wspomniana struktura społeczna, w której ludności w wieku poprodukcyjnym jest najwięcej. Nie od dziś bowiem utarło się w naszym kraju stwierdzenie "Społeczeństwo nam się starzeje". Wiek, a co za tym idzie różnego rodzaju schorzenia, choroby i niepełnosprawność, wymagają bardzo często odpowiedniej opieki 24 godziny na dobę. Jak najbardziej opiekę taką zapewniają zarówno Domy Pomocy Społecznej jak i prywatne Domy Seniora. W obydwu przypadkach niezbędna jest fachowa opieka pielęgniarska, lekarska, terapeutyczna i często też rehabilitacyjna.
Główną i podstawową różnicą między DPS- ami, a placówkami prywatnymi jest sposób finansowania pobytu pensjonariuszy. Placówki te, choć w istocie podobne, różnią się od siebie znacząco. Pobyt w niepublicznym domu Seniora opłacany jest przez jego pensjonariuszy z ich środków własnych (rent, emerytur, oszczędności, dochodów z innych tytułów), bądź przez rodzinę. Istnieje również możliwość dofinansowania pobytu z budżetu publicznego, o ile dom nie jest związany umową z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Zajmują się tym odpowiednie jednostki administracyjne pomocy Rodzinie. Inaczej jest w przypadku Domów Pomocy Społecznej, gdzie występuje współfinansowanie ze środków instytucji samorządowych, które posiadają taki obowiązek w swoim zakresie.
Podopieczni DPS-ów z otrzymywanych systematycznie świadczeń emerytalnych bądź rentowych, pokrywają część kosztów (stanowi to 70% kwoty otrzymywanych świadczeń- zakres ten określa rozporządzenie) potrzebnych na utrzymanie w Domu Pomocy. Pozostałą różnicę, zobowiązana jest pokryć najbliższa rodzina pensjonariusza. Tutaj też występuje możliwość ubiegania się o dofinansowanie z budżetu Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Warunkiem starań jest trudna sytuacja finansowa rodziny stwierdzona na podstawie wywiadu środowiskowego.

Kolejną wyraźną różnicą między funkcjonowaniem publicznych i niepublicznych Domów Opieki są organy, które zarządzają placówkami. W DPS- ach organem decyzyjnym jest kierownik i dyrektor, wyznaczeni przez instytucje administracji publicznej. W prywatnych domach, najczęściej jest to prywatna osoba, zwykle właściciel i jednocześnie założyciel ośrodka. Wymogiem określonym przez Ustawę jest, aby osoba ta posiadała odpowiednie kompetencje oraz doświadczenie zawodowe przy prowadzeniu tego typu placówki.
Wielkość domu oraz liczebność jego mieszkańców również różni te dwa typy placówek. Mimo, że i jedne i drugie przeznaczone są dla osób starszych, chorych i niepełnosprawnych, jedne często mieszczą po ponad sto osób, prywatne zaś najczęściej maksymalnie 50. Rozbieżność w wielkości jest duża, zaś jedne i drugie mają nałożone na siebie wymogi, którym muszą sprostać. Dotyczy to zarówno poziomu opieki, liczby personelu i jego kwalifikacji oraz warunków bytowych i mieszkaniowych. Prywatne domy Seniora posiadające wszelkie zezwolenia Wojewody (właściwy Urząd nadzorujący funkcjonowanie) na prowadzenie działalności, cieszą się o wiele większym poparciem i zainteresowaniem niż te, które z różnych powodów zezwoleń nie posiadają.

Powstające obecnie prywatne domy Seniora bardzo dbają o bogatą ofertę oraz swoją nienaganną opinię. Starają się one nie ograniczać do minimum usług, które przewiduje ustawa. Warto wspomnieć, iż w niepublicznych Domach Pomocy można liczyć na dodatkowe usługi dopasowane indywidualnie do stanu zdrowia, potrzeb i życzeń mieszkańców. O wysokim standardzie usług, może świadczyć liczba wolnych miejsc, którymi domy dysponują. Często bowiem zdarza się, że problem braku wolnych miejsc dotyka też domów Seniora, nie tylko DPS- ów. W przypadku placówek publicznych jest to niestety problem nagminny, na który ciężko znaleźć odpowiednie lekarstwo. Skutkuje to tworzeniem się bardzo długich kolejek, głównie wśród osób, których nie stać na pobyt w prywatnym domu bez dofinansowania. Stanowią o tym niskie świadczenia emerytalne w Polsce, jak i wysokie koszty utrzymania.
Faktem jednak jest, że w prywatnych placówkach liczyć można na szybkie przyjęcie i większą dostępność miejsc. Pomijana jest również cała, obszerna procedura umieszczenia chorego w placówce opiekuńczej. Jeśli dom posiada wolne miejsca, a warunki odpowiadają pensjonariuszowi i jego rodzinie, może on tam zamieszkać choćby „od zaraz”. W sytuacji starań o miejsce w DPS- ie sama procedura gromadzenia dokumentów i decyzja o przyznaniu miejsca może potrwać nawet kilka miesięcy.

Warto, podejmując tak ważną i trudną decyzję o wyborze formy wsparcia dla Seniora, zadać sobie pytanie o korzyści płynące z wyboru Prywatnego lub publicznego Domu Spokojnej Starości. Jest to jednak często uzależnione od wielu czynników, którym nie łatwo jest sprostać. Najważniejszym z nich jest potrzeba zapewnienia jak najlepszych warunków i radości z Jesieni Życia, którą można zagwarantować najbliższej osobie.