Alzheimer- co to za choroba?

Występuje najczęściej u osób powyżej 65 roku życia. Zdarza się jednak, że chorują na nią osoby dużo młodsze. Na prawdopodobieństwo zachowania nie ma wpływu kolor skóry, poziom wykształcenia, czy wykonywany zawód. Czasami choroba ma podłoże genetyczne, ale w wielu przypadkach czynnik ten nie ma znaczenia.
Jak rozpoznać tę chorobę? Objawy choroby Alzheimera są początkowo trudne do uchwycenia, tym bardziej, że wiele innych chorób wieku starczego ma podobne.

Zaczyna się od kłopotów z pamięcią, orientacją w terenie, rozpoznawaniem osób, trudnością w formułowaniu myśli, utratą wcześniej nabytych umiejętności, natręctwem pewnych obsesji, zaburzeń snu. Najczęściej te dolegliwości przypisujemy demencji starczej, ale może się okazać, że utracone zdolności, informacje, nigdy już nie wrócą, wtedy wszystko zaczyna wskazywać na to, że mamy do czynienia z chorobą Alzheimera. Im szybciej skontaktujemy się z lekarzem specjalistą, tym większa szansa na spowolnienie choroby. Gdy choroba się rozwinie, leczenie niewiele da, bardziej potrzebna jest wtedy odpowiednia opieka i zapewnienie choremu poczucia bezpieczeństwa.

Wielu opiekunów popełnia błąd wyręczając chorych w podstawowych czynnościach życiowych i nie zmuszając ich do jakiegokolwiek wysiłku intelektualnego. Takie zachowanie przyspiesza rozwój choroby, choć trzeba zaznaczyć, że za każdym razem jest to sprawa indywidualna. Opiekowanie się bliskim z chorobą Alzheimera bywa bardzo wyczerpujące fizycznie i psychicznie. Tym bardziej, że ma się poczucie nieuchronności rozwoju choroby . Najtrudniej jest przeżyć razem z bliską osobą okres agresji w jego chorobie.

Bardzo często opiekunowie czują się bezradni i bezsilni, opuszczeni przez wszystkich, ale jeśli chcą opiekować się chorym w domu, nie do końca dobre jest oddawanie bliskich do szpitali psychiatrycznych we wczesnym stadium choroby. Każdy taki pobyt sieje spustoszenie w psychice chorego, przyspiesza rozwój choroby i niszczy te umiejętności , które jeszcze były w zasięgu jego możliwości, jak reagowanie choćby na potrzeby fizjologiczne, rozpoznawanie przedmiotów i kojarzenie ich przeznaczenia. Stan chorego na Alzheimera po powrocie ze szpitala, bywa dla rodziny szokiem. Rozpoczyna się wtedy okres naprawiania tego co zostało zniszczone, zapomniane w wielu przypadkach bezpowrotnie.
Jedną z najważniejszych spraw jest uregulowanie potrzeby snu. Każdy inaczej reaguje na leki uspokajające i nasenne. Zanim lekarze trafią na właściwy preparat mogą minąć miesiące. A pomieszanie dnia z nocą dla opiekunów chorych na Alzheimera bywa najbardziej uciążliwe.

Do niedawna chorzy i ich rodziny, nie mieli żadnego wsparcia z zewnątrz. Od pewnego czasu choroba ta przestała być tabu. Pisze się o niej, publikuje poradniki dla opiekunów. Powstały stowarzyszenia Alzheimerowskie, których zadaniem jest wspieranie rodzin opiekujących się chorymi na Alzheimera. Wiele domów opieki, państwowych i prywatnych, przyjmuje już osoby z chorobą Alzheimera. Co więcej, powstające obecnie domy opieki są ośrodkami specjalizującymi się wyłącznie w opiece nad osobami, borykającymi się z tą chorobą. Gdy rodzina nie jest w stanie zapewnić całodobowej opieki jest to jedyne wyjście by móc funkcjonować, pracować bez strachu, że bliska nam osoba zrobi sobie krzywdę lub innym. To co możemy dać najcenniejszego choremu na tę chorobę, to doczekanie jej końca w rodzinnym domu wśród bliskich. Ale żeby to było możliwe i nie odbiło się fatalnie na naszym życiu, uzbrójmy się w literaturę fachową na temat tej choroby, a także odnajdźmy najbliższą organizację Alzheimerowską, która w trudnych chwilach pomoże, wesprze radą.

Polskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera w 1998 r. wydało bardzo użyteczną pozycje pt. "Jak radzić sobie z chorobą Alzheimera - Poradnik dla Opiekunów". W książce tej, oprócz informacji naukowych na temat choroby znaleźć można wiele praktycznych rad: jak rozmawiać z chorym, jak dbać o higienę chorego, jak go ubierać, jak przystosować mieszkanie dla potrzeb chorego, jak opiekować się chorym leżącym, jak wypełnić czas choremu oraz jakie są potrzeby i problemy opiekujących się chorymi na Alzheimera. Treści merytoryczne na pewno okażą się bardzo pomocne, nie mniej jednak opiekun osoby chorej musi sam wypracować w sobie siłę oraz odporność psychiczną, ponieważ w tym przypadku to podstawa.