Dom Pomocy Społecznej w Czerewkach znajduje się na terenie gminy Juchnowiec Kościelny, w powiecie białostockim, w województwie podlaskim. Miejscowość Czerewki leży 24 km na południowy wschód od Białegostoku, przy drodze wojewódzkiej do Doktorc, Łap i Bielska Podlaskiego przez Strablę nad malowniczą doliną Narwi, która słynie z czystego powietrza. Dyrektorem Domu jest Pan Józef Domaszuk.
Dom wybudowany został w latach 1983-1988 na bazie nieczynnej szkoły podstawowej wielkim staraniem działaczy Wojewódzkiego Związku Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych. Powstał z dużym udziałem czynów społecznych i zbiórek pieniężnych pośród samych rolników. Do życia został powołany 1 października 1988 roku pod nazwą "Państwowy Dom Rencisty". Początkowo został przeznaczony dla 87 pensjonariuszy, ale w związku z rosnącymi potrzebami opieki nad osobami starymi, po dwóch latach istnienia zwiększono liczbę miejsc na 101. Rozbudowa i modernizacja całego obiektu w latach 1995-1998 spowodowała dogodniejsze warunki lokalowe, wydatne rozgęszczenie poszczególnych pomieszczeń mieszkalnych oraz zwiększenie liczby miejsc ze 101 na 106.
Dom jest samodzielną jednostką budżetową, a organem prowadzącym jest Powiat Białostocki. Wpisany został do rejestru domów pomocy społecznej województwa podlaskiego w dniu 10 maja 2001r. pod pozycją WS.I.9013/8/01. Nadzór merytoryczny nad instytucją sprawuje Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Białymstoku, natomiast za właściwe funkcjonowanie Domu odpowiedzialny jest dyrektor.
Dom przeznaczony jest dla osób przewlekle somatycznie chorych, którym zapewnia warunki bezpiecznego i godnego życia, intymności i niezależności, a także w miarę możliwości samodzielności. Usytuowany jest na działce o powierzchni 12.200 m2. W najbliższym sąsiedztwie znajdują się posesje okolicznych rolników, grunty rolne oraz od strony południowej obiektu boisko do gry w piłkę nożną. Wokół budynku znajdują się trawniki i pasy zieleni z rabatami kwiatowymi, krzewami i drzewami ozdobnymi oraz owocowymi. Miejsce to stwarza bardzo dogodne warunki do realizacji terapeutyczno - opiekuńczych założeń domu. Dom mieści się w dwupiętrowym budynku, podpiwniczonym, z poddaszem użytkowym, na bazie lokalowej jednego obiektu, w kształcie litery "u", z podziałem na połączone ze sobą sektory.
W trakcie rozbudowy w latach 1995-98 uzyskano na powierzchni całego budynku poddasze użytkowe z przeznaczeniem na pokoje mieszkalne, sale rehabilitacyjne, świetlice oraz pokoje dziennego pobytu. Brązowy kolor strzelistego dachu dobrze współgra z białą elewacją budynku tworząc gustowny wygląd całości.
Do budynku prowadzi jedno wejście główne z podjazdem przystosowanym dla osób niepełnosprawnych od strony wschodniej oraz drugie podobne od strony zachodniej. Dom wyposażony jest w wymagane systemy przyzywowo-alarmowy i alarmowo-przeciwpożarowy. Na korytarzach zamontowane są poręcze ułatwiające przemieszczanie się osobom mającym trudności w samodzielnym poruszaniu się.
Aktualnie DPS dysponuje 103 miejscami mieszkalnymi. Podopieczni mają do dyspozycji pomieszczenia ogólnodostępne, takie jak:
- stołówka,
- kuchenka mieszkańców,
- dwie sale terapii zajęciowej,
- sala rehabilitacyjna, gimnastyczna i do fizjoterapii,
- pokój pobytu dziennego,
- biblioteka,
- świetlica
- kawiarna
- kaplica ekumeniczna
- pokój gościnny wraz z łazienką i kuchenką,
- pomieszczenie do prania i suszenia oraz pomieszczenie palarni,
- gabinet lekarski oraz gabinety zabiegowo-pielęgniarskie
- pomieszczenia administracyjne, gospodarcze i socjalne
W Domu tworzone są zespoły terapeutyczno-opiekuńcze, w ramach których działają pracownicy pierwszego kontaktu. Postępowanie terapeutyczne ma różne formy w zależności od indywidualnych potrzeb mieszkańców. Zaspakaja się w nim potrzeby nie tylko bytowe, opiekuńcze i wspomagające, ale również poprzez wyrozumiałość i indywidualne podejście do każdego mieszkańca, kształtuje się rozwój ich osobowości oraz wzorzec wzajemnej życzliwości i troski.
Zajęcia terapeutyczne są tak zorganizowane, że sukces zależy od własnego wysiłku podopiecznego, a jego aspiracje wzrastają realnie do możliwości. Unika się bezcelowego wykonywania prac wymagających długiego czasu i w rezultacie nie mających ani estetycznego, ani praktycznego znaczenia w życiu. Odpowiednio dobrana praca wpływa na podopiecznego uspakajająco i mobilizująco, a w wykonywaniu jej towarzyszy cel, upór, wysiłek, wynik, a ponadto każda praca wykonywana w ramach zajęć terapeutycznych nie może być pozbawiona pierwiastków piękna, które może i powinno łączyć się z pojęciami użyteczności.
