Usytuowany w centralnej części Koźla, na lewym brzegu rzeki. Zbudowany w latach 1911-1912 z inicjatywy księdza Karola Kollara, z przeznaczeniem na dom zakonny. Od 1913 mieścił przedszkole, później szkołę dla młodzieży żeńskiej. W czasie I wojny światowej mieścił lazaret dla rannych żołnierzy. Murowany z cegły ceramicznej, otynkowany gładko z dekoracją architektoniczną o motywach geometrycznych, typową dla architektury początku XX wieku. Założony na planie litery "L". Trójkondygnacyjny (III kondygnacja w partii poddasza), podpiwniczony, kryty dachem wielopołaciowym, mansardowym. Poszycie dachówką ceramiczną.