Ośrodek Badawczo-Naukowo-Dydaktyczny Chorób Otępiennych im.Księdza Henryka Kardynała Gulbinowicza w Ścinawie

Ośrodek badawczo- naukowo- dydaktyczny chorób otępiennych im. Księdza Henryka Kardynała Gulbinowicza w Ścinawie to obszerna i złożona instytucja prozdrowotna dla osób starszych, chorych i niepełnosprawnych. Szczególną wagę placówka przywiązuje do schorzeń i chorób psychicznych wieku starczego. Swoich podopiecznych obejmuje leczeniem szpitalnym i stacjonarnym jako placówka typowo opiekuńcza. Stad też koncepcja ośrodka jest innowacyjna, co budzi duże zainteresowanie w środowisku medycznym. Oprócz opieki odpłatnej i szpitala, ośrodek złożony jest również z poradni: neurologicznej i psychogeriatrycznej.

W ramach świadczeń odpłatnych ośrodek w Ścinawie oferuje m. in.: opiekę zdrowotną i pielęgnacyjną przez całą dobę, opiekę zdrowotną i pielęgnacyjną dzienną, diagnostykę i hospitalizację, diagnostykę z punkcja lędźwiową. Odpłatna pomoc dla osób chorych, dostępna jest też w poradni psychiatryczno- psychologicznej oraz poradni geriatrycznej i neurologicznej.

Obecnie panujący trend badań naukowych, zmierzający do jak najwcześniejszego rozpoznania chorób zespołu otępiennego, przyczynił się do powstania właśnie ośrodka w Ścianawie. To właśnie osoby z podejrzeniem zaburzeń funkcji poznawczych oraz z otępieniem łagodnym i umiarkowanym były i są adresatami oferty placówki . Profil placówki jest specyficzny, a jednocześnie pociągający za sobą mnóstwo bardzo ważnych cech, które muszą na co dzień być koniecznym i stałym elementem w opiece i hospitalizacji. Dlatego też niezwykle istotne jest: traktowanie chorych z szacunkiem, wyrozumiałością i cierpliwością, stworzenie przytulnego otoczenia, dostosowanego do potrzeb i możliwości pacjentów z zaburzeniami funkcji poznawczych, umożliwienie utrzymania kontaktu z rodziną przez stworzenia miejsc hotelowych w obrębie placówki oraz stworzenie warunków do fizykoterapii i utrzymanie aktywności fizycznej także na świeżym powietrzu. Bardzo ważną kwestią jest też dbałość o utrzymanie orientacji co do miejsca i czasu poprzez prowadzenie terapii zajęciowej i treningu pamięci.

Podstawowym atutem Ośrodka Chorób Otępiennych jest zapewnienie kompleksowej diagnostyki : neurologicznej, psychiatrycznej, neuropsychologicznej i internistycznej, która pozwala na holistyczną ocenę stanu chorego i wybór optymalnego leczenia. Hospitalizacja pozwala na obserwację chorego (co jest szczególnie ważne w przypadku osób samotnych) i obiektywizację oceny zachowania pacjenta.

Leczenie szpitalne pozwala na kontrolę farmakoterapii- obserwowanie jej efektów i działań niepożądanych. Powszechna w wieku starczym większa wrażliwość pacjentów geriatrycznych na leki, zwłaszcza psychotropowe wymaga szczególnego nadzoru. Doświadczenie w prowadzeniu terapii schorzeń psychogeriatrycznych oraz leczenie stacjonarne pozwala na bardziej precyzyjne ustalenie minimalnej, skutecznej dawki leków oraz ograniczenie zastosowania leków podawanych celem uspokojenia pacjentów. Aby prawidłowo ocenić stan pacjenta oraz jego dalsze leczenie, w ośrodku pracuje sztab wyedukowanych specjalistów tj. zespół lekarski, zespół psychologów, zespół pielęgniarek i zespół terapeutyczno- rehabilitacyjny.

Istotne znaczenie ma terapia poza farmakologiczna, rehabilitacja funkcji poznawczych, fizykoterapia i terapia zajęciowa. Takie oddziaływania dla znacznej części chorych z otępieniem są dostępne jedynie w warunkach stacjonarnych.

Głównym celem ośrodka jest wyraźne podkreślenie korzystnego wpływu atmosfery ośrodka na funkcjonowanie pacjenta tzn. obniżenie jego poziomu lęku i agresji, zmniejszenie zaburzeń zachowania, dzięki przyjaznym i właściwym reakcjom dobrze wyedukowanych opiekunów. Opiekunowie to osoby w pełni wykształcone oraz wykwalifikowane pod kątem specjalistycznej opieki nad osobami starszymi, które to często borykają się z samym sobą, tracąc przy tym orientację w czasie i przestrzeni. Zadaniem opiekunów jest otoczyć każdego pacjenta indywidualną opieką i podejściem. Środki farmakologiczne odgrywają znaczącą rolę, ale nie aż tak znaczącą jak kontakt z drugą osobą, która cechuje się prawdziwym powołaniem i chęcią pomocy drugiemu człowiekowi- temu słabszemu, zagubionemu i niesamodzielnemu. Taką właśnie ideę głosi zespół placówek im. Księdza Henryka Kardynała Gulbinowicza.