Alzheimer – choroba osób po 85 roku życia

Niewyobrażalną tragedią jest zdiagnozowanie u osoby w podeszłym wieku choroby Alzheimera. Oznacza to ból zarówno dla rodziny jak i dla samego seniora. Przestaje on poznawać swoich bliskich. Potrzebuje stałej opieki, ponieważ zapomina również o podstawowych czynnościach takich jak jedzenie, oddawanie moczu czy w pewnym momencie nawet oddychanie. Na tę chorobę zapadają zazwyczaj osoby starsze. Prawie 50% chorych to osoby po 85 roku życia.

Śmiało można powiedzieć, że choroba Alzheimera to choroba osób po 85 roku życia, ponieważ stanowią one największą grupę wśród chorujących.

Jak rozwija się choroba Alzheimera?
Pierwsze objawy choroby bardzo często są niezauważalne. Choroba rozwija się po cichu przez wiele, wiele lat. Jest to choroba, wskutek której zanikają połączenia synaptyczne w mózgu, które odpowiadają za procesy myślenia, przetwarzania i zapamiętywania informacji. Dochodzi również do degeneracji komórek nerwowych. W początkowej fazie choroby pojawiają się zaburzenia pamięci epizodycznej oraz procesów poznawczych. Chory zaczyna mieć problemy z przypominaniem sobie faktów, które do tej pory były w jego pamięci. Zostawia rzeczy w nietypowych miejscach i nie jest ich później w stanie odnaleźć. Ponadto, charakterystyczne jest również powtarzanie zdań, pytań i czynności oraz konieczność korzystania z pomocy innych w coraz większej ilości czynności. Szczególnie dokuczliwe są skutki choroby Alzheimera dla osób młodszych, które jeszcze są aktywne zawodowo. Spada ich efektywność w pracy, pojawia się apatia, rozdrażnienie, a także niejednokrotnie wypieranie choroby.

Jak pomóc chorej osobie?
Osoby chorujące na Alzheimera są zdane na łaskę i niełaskę swoich najbliższych. Bardzo ważne jest, aby czuły nasze wsparcie nawet gdy przestaną nas poznawać. Ważne jest, abyśmy pilnowali czasu i dawki przyjmowanych przez nich leków. Wtedy objawy choroby można będzie nieco złagodzić i opóźnić proces całkowitej degeneracji połączeń w mózgu. Dobrym pomysłem jest również zachęcanie osoby starszej do treningu umysłowego, który polega na pisaniu listów, układaniu różnych słów i podejmowaniu wszelkich zdań, które związane są z koordynacją wzrokowo – ruchową. Pomocna dla osoby starszej może być również psychoterapia, jeśli wiadomość o chorobie spowodowała u takiej osoby załamanie. Najważniejsze jest jednak wsparcie bliskich, którzy jeśli będą przy chorym, dodadzą mu otuchy i sprawią, że będzie miał siłę do podejmowania walki z tą nieuleczalną chorobą, która jest bardzo wyniszczająca zarówno dla samego chorego jak i jego najbliższych.